‘Negen van de tien kinderen hebben hun streken en gekheid van hun tante’.
Gek trouwens dat ze mij dat berichtje stuurt. De andere
tantes zullen dit berichtje vast en zeker ook gekregen hebben. Of toch niet?
Ik ben foto’s aan het kijken van een paar jaar geleden en ik glimlach. Ik denk aan
bovenstaande tekst. Op de foto’s zie ik mijn beide nichtjes. De één hangend op
mijn rug en de ander liggend op een tafel tussen mijn benen. Twee heerlijke
meiden. En wat hebben we een hekel aan elkaar. ;)
Ze moeten nog steeds lachen als ze terugdenken aan een logeerpartijtje bij mij. Ik heb brood in de broodrooster gedaan. Doordat ik zo met hun aan het kletsen ben, vergeet ik de broodrooster. Niet geheel onbelangrijk is, dat mijn broodrooster het brood niet zelf omhoog gooit en stopt. Met als gevolg dat het brood zwart verbrand is. De brandmelder begint te piepen. Ik gooi de buitendeur open en sta als een gek met een theedoek te wapperen. Dan zie ik hun in een deuk liggen. Tranen rollen over hun wangen van het lachen om mijn capriolen.
Héél, héél soms zou ik ze achter het behang willen plakken. Aan
de andere kant wil ik alles met ze delen en doen. Ik ben zo blij met deze twee
meiden in mijn leventje. Ik wens ze zoveel toe. Dat ze nieuwsgierig mogen zijn,
vol verrukking en gretigheid. Dat ze ontdekken waar ze goed in zijn. Dat ze de
moed en het geluk zullen hebben die hun dromen laat uitkomen. Dat ze flink zijn en de kracht hebben om overeind te krabbelen als het leven even tegenzit. Dat elke weg die
ze inslaan makkelijk begaanbaar mag zijn. Dat ze een leven zullen hebben met
vreugde, tevredenheid, innerlijke rust en altijd liefde.
Ik hoop dat ze vrolijk en lekker zichzelf kunnen zijn en
blijven. Want ze mogen zijn wie ze zijn. Dat ze niet te veel naar een ander
kijken maar hun eigen ding doen. Dat ze datgene doen waar ze blij van worden
met nu en dan wat streken en gekkigheid.
Deze gekke tante hoopt dat we samen van nog heel veel mooie
momenten mogen genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten