Dat ene woord

Dat ene woord maakt zoveel verschil.

Opeens zeg ik iets anders dan dat ik wil. Doordat ik één woord in een zin anders zeg, lijkt het alsof de klant het verkeerde bedrijf aan de telefoon heeft. Ook zet ik mezelf daardoor in een andere hoedanigheid neer. Ik praat mezelf een ander beroep aan.

Dat ene woordje kan zorgen voor verwarrende situaties. Het gesprek krijgt gelijk een andere wending.

Het stomme is, het gaat vanzelf. Het floept uit je mond en het is gezegd. Gelukkig overkomt het me niet al te vaak. Anders zou ik me misschien nog zorgen moeten gaan maken.

Ik ben op mijn werk. De telefoon gaat. Ik neem op en stel me voor.

Het is even stil aan de andere kant van de lijn. Dan hoor ik gelach… Het dringt tot me door wat ik heb gezegd.

‘Goedemorgen, met de Rabobank. U ‘speelt’ met Bianca ter Voert.’