Ik ben een meisje in mijn veertiger jaren. Dit boek krijg ik om me voor te bereiden op de tweede helft van mijn leven. Het boek gaat over de overgang. Al snel lees ik dat het geen kattenpis is. Opvliegers, sombere buien, felle emoties, een haperend lijf. Er staat me nog heel wat te wachten. Net alsof er een houdbaarheidsdatum aan me zit. Ik lees ‘Je voelt je niet oud, maar je gezicht toont het wel’. Lekker dan! Het is duidelijk. Ik ben begonnen aan de tweede helft.
Het is een grappig en informatief boek. Ik lees dat je de voorkeur
krijgt om zoet-zoutcombinaties te eten door serotinetekort (ontstaat door
gebrek aan oestrogeen) te compenseren. Dus
een hele logische verklaring waarom ik de Tony Chocolonely karamel-zeezout variant
zo lekker vind.
In het boek staat ook geschreven over de wereld waarin we
leven. Een wereld waarin veel mensen druk zijn om te voldoen aan het heersende
schoonheidsbeeld. Cosmetische ingrepen worden steeds normaler. Zorgelijke onrealistische
schoonheidsidealen. Het lijkt alsof we niet meer oud mogen worden. ‘Echt’ is in
mijn ogen zoveel leuker dan perfect.
Er wordt gesproken over dat we elkaar meer het succes de
liefde en het geluk moeten wensen. En ook meer moeten genieten van dat een ander gelukkig
is en straalt. Daar kan ik me helemaal in vinden. Hoe leuk is het dat je blij kunt
zijn voor een ander? Ook sluit ik me aan bij de woorden dat je het leven niet
kunt veranderen maar wel hoe je er mee omgaat.
Als vijfenveertigplus-vrouw sta ik bewuster in het leven, ik
ken mezelf beter, het leven heeft me lessen geleerd. Ik ben in de fase beland
dat ik afscheid neem van mijn jeugd. Van binnen voel ik me nog steeds dat
genietende, ondernemende en vrolijke meisje.
Ik ga beginnen aan een mooie tweede helft. Ik ben er helemaal klaar voor.
Dank je wel voor het boek lieve vriendin. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten