De jurk

In de pauze loop ik de stad even in.

Mijn oog valt op een super schattig kanten jurkje. Ik loop de winkel binnen.

Bij het rek met de leuke jurkjes staat een mevrouw te kijken. Ze heeft een jurkje (lees hét jurkje) in haar hand. ‘Ze zijn leuk he?’ vraag ik. Ze begint honderduit te praten. Ze heeft er zojuist één gepast en ze zitten zo mooi. Ze twijfelde nog qua kleur maar gaat toch voor de witte. De zalmkleurige heeft net een ander modelletje en zit minder mooi. Alle nodige informatie krijg ik binnen een oogwenk gepresenteerd.

Met een jurkje onder mijn arm loop ik naar de paskamers om te passen. Net op het moment dat ik de rits dicht doe, hoor ik ‘Hoe zit de jurk?' Ik hoor de stem van de mevrouw die ik zojuist ontmoet heb. Ik kom de paskamer uit. Daar staat ze, in hetzelfde jurkje. Ze wilde nog even passen voor de maat.

Ik zie ons staan in onze witte kanten jurkjes. Bi in een witte jurk. Ik kijk naar mezelf en voel me een klein beetje een bruidje. Het jurkje zit perfect. Die gaat mee. Ik reken af en loop naar buiten. In mezelf moet ik lachen.

De jurk heb ik al, nu nog een man.