Roet in het eten

Een groot deel van je jonge leventje ben je aan het knokken en vechten. Ik kan me, denk ik, enigszins voorstellen dat je soms moe bent van het vechten en worstelen. En ook van al dat 'getrek' aan je, de vele onderzoeken, behandelingen en therapieën.

Voorheen dacht ik te weten hoe erg het is om een psychische stoornis te hebben. Des te meer ik te weten kom door hetgeen ik hoor, lees en zie, des te verschrikkelijker ik weet dat het is. Als je er niet mee te maken hebt gehad, is het niet voor te stellen hoe zwaar, complex en lastig het is.

Door het bericht wat ik vandaag voorbij zag komen, laat je ons een klein beetje meekijken in jouw wereldje. Je maakt het beeldend zodat we beter begrijpen wat het voor jou betekent. 

'Eetstoornis gooit roet in het eten'.

Ook de opmerking van een paar maanden geleden waarin je zegt dat het voelt alsof je kleurenblind bent terwijl iedereen je zegt hoe kleurrijk de wereld is.

Wat zou ik je graag willen helpen en je willen beloven dat het allemaal goed komt. Wat zou ik graag als een soort van ridder naast je strijden en je een handje helpen daar waar nodig.

Lieve kleine strijder, ik vind je dapper en ben ontzettend trots op je!

Ik lief jou ♡