Een beetje vreemd

De een lacht nog harder dan de ander. Tranen rollen over hun wangen. Nadat ze beiden even een hap adem halen, vraagt een van hen of dit echt serieus is. Op het moment dat het woord 'ja' over mijn lippen komt, gieren ze het weer uit van het lachen. Mijn ene collega ligt dubbel gevouwen in zijn stoel. Er komt een soort van hinnikend geluid uit hem. Mijn andere collega staat voorover gebogen, gierend van het lachen, naast hem. Tussen haar krullen door zie ik dat ze niet meer bijkomt.    

Zo gek vind ik het niet. Het helpt me echt. Ik leg hen uit dat ik ’s nachts veel last van kramp heb gehad in mijn kuiten en voeten. Soms sprong mijn kleine teen zo heftig in de kramp, dat ik niet wist hoe ik mijn voet moest houden. Het ongeloof druipt van hun gezicht. Nog steeds denken ze dat ik hun in de maling neem.

Je kunt een stuk zeep aan het voeteneind onder je matras leggen. Het werkt ook met een oude ijzervijl. Onder mijn matras ligt een oude ijzervijl. Volgens mij is deze nog van mijn opa geweest. Eens in de zoveel tijd, als ik er aan denk, spoel ik hem onder koud stromend water af. Nadat ik de ijzervijl weer in een doek heb gewikkeld, leg ik hem terug onder mijn matras.

Sinds het moment dat de ijzervijl aan het voeteneind onder mijn matras ligt, heb ik 's-nachts geen last meer van kramp in mijn kuiten of voeten. Ik zweer erbij. Misschien is het een beetje vreemd, toch slaap ik lekker met mijn ijzervijl.