Het is haast oorverdovend.
De regen plenst met flinke dikke druppels naar beneden. Met
grote stappen loop ik naar mijn werk. Ik probeer de enorme waterplassen te
vermijden.
De regen maakt een kabaal bij het neerkomen op mijn paraplu. Het zachte
tikken verandert in (het klinkt haast
als) hard en luid getrommel.
Door het harde geluid op mijn paraplu hoor ik weinig van de
wereld om mij heen. Ik bedenk me ineens dat dit knap onhandig is voor mensen
die blind zijn of slechtziend. Wat ik weet is, dat je door een beperking vaak
andere zintuigen beter ontwikkelt. Bij problemen met het zicht ontwikkelt onder
andere het gehoor zich vaak beter. Ik besef me dat het nu voor iemand die
slecht ziet of niet ziet nog lastiger is. Naast het slecht zien hoor je dan ook
nog eens bar weinig.
Nog meer bewonder ik diegenen die met hun beperkingen zo
zelfstandig mogelijk willen zijn.
En des te meer besef ik hoe voor mij, evenals voor velen onder ons, veel dingen zo
vanzelfsprekend zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten