Biljarten of analyseren

Dat er een verschil is tussen mannen en vrouwen dat is me onderhand wel duidelijk. Eerlijk gezegd blijf ik me er soms over verbazen. Anderzijds leg ik me ook maar neer bij het verschil en probeer ik er begripvol mee om te gaan.

Als voorbeeld het volgende. Man en vrouw hebben een relatie. Het gaat even niet zo lekker. Vrouw spreekt af met haar vriendinnen. Ze wil haar verhaal kwijt. Ze wil er over praten. Ze wil begrip. Ze wil van gedachten wisselen. Ze wil analyseren. Man spreekt af met zijn vrienden. Man gaat biljarten en drinkt een biertje. Aan het eind van de avond zeggen de vrienden 'Als je nog eens wat hebt, dan bel je maar!' Terwijl ze er geen woord over gewisseld hebben. Heel bijzonder en verbazend. Maar ook zo waar.

Soms zou het niet gek zijn om als vrouw wat meer als een man te denken. Dat maakt het voor een vrouw een stuk makkelijker denk ik. Andersom geldt het voor de man natuurlijk ook. Uitzonderingen daargelaten. Mannen zijn vaak van het denken in oplossingen en klaar is klaar. Vrouwen willen er vaak nog even over praten en het begrijpen. 

Toch zou ik het eigenlijk ook niet willen veranderen. Het verschil tussen man en vrouw maakt het soms lastig maar ook leuk en uitdagend. Als je elkaar lief hebt, doe je moeite om elkaar te begrijpen. Je kent elkaar en je denkt laat hem of haar maar even omdat je weet dat hij of zij het nodig heeft.

Dat mannen biljarten en vrouwen analyseren is me duidelijk.

Ik blijf analyseren ben ik bang, met het biljarten in mijn achterhoofd.

Wallen

Zachtjes druk ik mijn wijsvinger op de verdikking.

Het verval is nu echt ingetreden. Dit is al de vierde ochtend achter elkaar dat ik een lichte bolling onder mijn beide ogen constateer. Hier ben ik niet blij mee.

De laatste tijd slaap ik erg vast. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat het ritme van een werkweek van zesendertig uur voor mij best weer even wennen is. Het is tweeëntwintig maanden geleden dat ik fulltime heb gewerkt. Doch zulke zichtbare symptomen vind ik echt een beetje overdreven. Zou de leeftijd dan ook meetellen? Dat ik met de tweede helft bezig ben, daar ben ik me terdege van bewust. Desondanks vind ik dit lichtelijk overtrokken.  

‘Zelfhulptips bij wallen wegwerken’
Ik kijk op internet of ik er wat aan kan doen. ‘Bij wallen zit er teveel huid, vet of vocht onder het oog. Dit resulteert in een soort ophoping onder je ogen. Soms kun je wallen voorkomen door een gezonde levensstijl… Andere manieren om wallen weg te werken zijn iets kouds op je ogen leggen, een oogcrème of -gel gebruiken die vocht afdrijvend werkt of de vochtophoping onder je ogen deels wegmasseren. Lukt dit niet dan wordt onderooglidcorrectie als optie beschreven.’ Eerst maar eens een paar avonden wat vroeger het bed in. Dat ga ik eerst maar eens uitproberen.

Onder het koffiedrinken vertel ik mijn broer over mijn nieuwe lichamelijke ontwikkeling, de wallen. Mijn jongste nichtje zit bij ons aan tafel en luistert mee. Dan zegt ze ‘Die had je de ochtend na het tuinfeest ook!’

Dat had een andere oorzaak. Weinig slaap en wat borreltjes laten hun sporen na.

Ik kijk haar met een lach aan. Het is toch wel even confronterend dat ze zo eerlijk is.

Grote handen

Grote sterke ruwe handen. Teder raken deze handen het kleine lijfje aan. Je bent amper vierentwintig uur oud.

Deze handen lijken zo groot en robuust ten opzichte van jou. Dat kleine mensje.

Van een afstandje kijk ik toe. Mijn broer is bezig om zijn jongste dochter een schone luier te geven. Uiterst geconcentreerd en teder gaat hij te werk. Zijn krachtige en sterke handen zijn dit verfijnde werk niet gewend. Zijn ietwat verhitte gezicht is gericht op zijn dochter. Hij spreekt haar lieve woordjes toe. Haar gezicht is op hem gericht. Haar kleine beentjes zijn gebogen. Ik zie haar voetjes met ieniemienie kleine teentjes. Haar lichtroze huidje oogt zo zacht en kwetsbaar in vergelijking met zijn ruwe handen.

Kalm zet hij zijn werk voort.

Sommige beelden blijven me bij. Zo ook dit beeld. Het ontroerde me destijds om hem zo te zien. En nog steeds ontroert het me als ik het beeld weer voor me zie. Ik herinner me het als de dag van gisteren.

De onvoorwaardelijke liefde van een vader voor zijn kind. En als het dan ook nog je eigen broer is, nou dan draag mij maar weg. Dit raakt me, dit raakt me diep. Zo puur, zo intens…

Oorverdovend

Het is haast oorverdovend.

De regen plenst met flinke dikke druppels naar beneden. Met grote stappen loop ik naar mijn werk. Ik probeer de enorme waterplassen te vermijden.

De regen maakt een kabaal bij het neerkomen op mijn paraplu. Het zachte tikken verandert in (het klinkt haast als) hard en luid getrommel. Hoe harder het regent hoe minder ik hoor van het verkeer. 

Door het harde geluid op mijn paraplu hoor ik weinig van de wereld om mij heen. Ik bedenk me ineens dat dit knap onhandig is voor mensen die blind zijn of slechtziend. Wat ik weet is, dat je door een beperking vaak andere zintuigen beter ontwikkelt. Bij problemen met het zicht ontwikkelt onder andere het gehoor zich vaak beter. Ik besef me dat het nu voor iemand die slecht ziet of niet ziet nog lastiger is. Naast het slecht zien hoor je dan ook nog eens bar weinig.   

Nog meer bewonder ik diegenen die met hun beperkingen zo zelfstandig mogelijk willen zijn.

En des te meer besef ik hoe voor mij, evenals voor velen onder ons, veel dingen zo vanzelfsprekend zijn.

Anti Biet

Bietjes… Ik heb er nooit veel aan gevonden. Maar nu ben ik om!

Via een collega ben ik in aanraking gekomen met dit recept. Samen met een paar collega’s zijn we door haar op het eten uitgenodigd. Naast dat het supergezellig was, heb ik heerlijk gegeten. Ik maak dit recept nu geregeld voor mezelf. Op het moment dat ik de rode ui met rode biet aan het bakken ben, loopt me het water al in de mond. De combinatie van ingrediënten is heerlijk! Daarom wil ik dit recept met jullie delen. 

Wat heb je nodig: een rode ui, 300 gram rode bieten, 75 gram spinazie, een blik linzen, 75 gram Danablu, 30 gram Pecannoten, olijfolie, 2 eetlepels balsamicoazijn, 2 theelepels honing, peper en zout. (O ja, mocht je geen fan zijn van Danablu neem dan wat Feta kaas). 

Snijd de rode ui en de bieten in dunne plakken. Verhit olijfolie in een koekenpan en bak de rode ui en bieten drie tot vier minuten op middelmatig vuur. Blus af met wat balsamicoazijn en roerbak nog een minuut zodat het zuur van de azijn kan vervliegen. Meng de spinazie met de linzen, de rode ui en bieten in een saladekom. Maak een dressing van de olijfolie, balsamicoazijn, honing, peper en zout en voeg toe aan de salade. Voeg de Danablu toe. Garneer met Pecannoten. 

En smullen maar.

Bietje houdt van bietjes!

Bootcamp

'Ohhh... wat is dit zwaar!'

Dit is mijn eerste les bootcamp. Het lijkt me fijn om weer eens lekker buiten te sporten. Dus heb ik de stoute schoenen aangetrokken en me aangemeld voor bootcamp. Ik heb gelijk een tien-strippenkaart genomen.

Bij het begin van de les rennen we gelijk over de zandbulten in Stokkum. Mijn voeten zakken weg in het mulle zand. In mijn linker bil voel ik iets. Mijn hardloopspier wordt, denk ik, wakker geschud. Het is afzien. Het is volgens mij meer dan vijftien jaar geleden dat ik mijn hardloopspieren heb gebruikt.

Mijn gedachten schieten terug naar de tijd dat ik netjes elke week aan hardlopen deed, samen met een collega. Elke week dartelde zij voor me uit als een hinde. Ik sjokte er als een trouwe diesel achteraan. Het ging niet snel maar stoppen deed ik niet.

Zwoegend loop ik achteraan in de groep mee. Er wordt netjes op me gewacht, wat ik erg aardig vind. Halverwege het hardlopen komen we bij de uitkijktoren. Ik loop de trappen op naar boven en geniet van het uitzicht. Wauw! Omdat het helder weer is, kan ik ver kijken. Dit is toch een kadootje. Lang tijd om te genieten is er niet want ik moet weer verder!

Bij het startpunt aangekomen, liggen er een aantal voorwerpen om oefeningen mee te doen. Dit is meer mijn ding. Er zitten pittige doch fijne oefeningen bij. Het varieert van buikspieroefeningen tot oefeningen voor armen en benen. Mijn hele lijf krijgt aandacht.

Over twee weken mag ik weer. Morgen de mogelijke spierpijn er eerst met een les spinning uitfietsen.

Dank je voor de leuke les Charity! Je doet het erg leuk. Er heerst een gemoedelijke en fijne sfeer. En wat je zegt... het rennen is wennen. Straks ben ik je er dankbaar voor en lach ik om dat stukje.

Ik verheug me al op de volgende bootcamp. En ik ben je nu al dankbaar! 

Vremp gaon

‘Is den vremp gegaon?’

Ik vang een gesprek op. Het blijkt dat er iemand buiten het potje heeft gepiest.

‘Vremp gaon’ betekent vreemd gaan. Ik vind het woord ‘vremp’ zo leuk. Net als vele andere woorden van ons dialect. Überhaupt hou ik van dialect. Hoe mooi is het dat elke streek zijn eigen taaltje heeft? Helaas wordt het steeds minder gebruikt en proberen we allemaal netjes ABN (Algemeen Beschaafd Nederlands) te praten.

Ik kom uit een nest waar plat gepraat wordt. Het is me met de paplepel ingegoten. Ik kan het verstaan en spreken. Het gekke is dat ik het zelf niet veel spreek. Wat ik best jammer vind. Waarom? Geen idee. Dat gaat automatisch. Uiteraard heb ik wel de lekkere lang aanhoudende klanken en is duidelijk te horen waar ik vandaan kom. Vroeger in het uitgaansleven in Arnhem was ik dat meisje uit de achterhoek. En dan ben ik dus dat meisje dat coláááááá en thééééé drinkt. Het blijkt dat we de ‘o’ als ‘óóóóóóóó’ uitspreken in plaats van kort en krachtig als ‘ow’. Die lange aanhoudende klanken kan en wil ik niet verdoezelen. Ik ben trots op waar ik vandaan kom.

Dan het woord ‘afsmeren’, ook zo leuk. Je smeert iemand af als je hem aftuigt. Dan heb je het woord ‘vreg’ (brutaal), ‘kats’ (ontzettend), ‘alderbastend’ (erg, ontzettend), ‘krang’ (binnenste buiten), ’t eigeste (hetzelfde), ‘eerpels’ (aardappelen), ‘drietbuul’ (bangerik), ‘söttere’ (drinken), ‘kwats’ (flauwekul), ‘poatwottel’ (klein kereltje), ‘slatere’ (knoeien), ‘vetöchtelijk’ (om en om), ‘verabbezakke’ (vernielen), ‘smokse’ (sjokken) of ‘vrollie’ (vrouwen). Al met al erg leuke woorden en zo zijn er zoveel meer. 

Dit mèèdje mot toch proberen um meer plat te praoten. 

Groetjes

‘Wat leuk dat u een weekend weggaat’. 

Mijn collega helpt een klant. De klant vertelt dat hij een lang weekend naar België gaat. Hij heeft er veel zin in. Mijn  collega verwerkt de transactie. Ze geeft de Belgische Franken mee en wenst de klant een fijn weekend toe.

Dit speelt zich af in de tijd voor de Euro. De tijd van de Nederlandse gulden (NLG), de Duitse Marken (DEM), de Belgische Franken (BEF) enzovoort. Elk land had zijn eigen valuta. Geld pinnen in het buitenland kenden we nog niet.

De maandag erop meldt diezelfde klant zich. Mijn collega vraagt belangstellend hoe het weekend is geweest. De klant glimlacht en vertelt dat hij genoten heeft. Hij is bij aankomst gelijk met zijn partner op een terras in het zonnetje gaan zitten. Ze hebben genoten van de Belgische biertjes en het lekkere eten. Bij het afrekenen  vertelt de kelner aan de klant dat ze het geld niet accepteren. De klant krijgt te horen dat hij alleen met Belgische Franken kan betalen. In plaats van Belgische Franken (BEF) heeft de klant Franse Franken (FRF) meegekregen. Gelukkig vindt de klant het vermakelijk.

Mijn collega biedt haar excuses aan. Ze legt uit dat ze een correctieboeking zal doen in verband met het waardeverschil in valuta.

Aan het eind van de dag sluiten we af. Onder het tellen van de boekingsstukjes valt mijn oog op de omschrijving van de correctieboeking. Ik schiet in de lach. Tranen rollen over mijn wangen.

Ik lees: 'Correctieboeking BEF groetjes ‘naam collega’ '

Kuisheidsgordel

Een poosje geleden zat ik samen met een vriendin aan de bar. Het was tijd voor onze tweemaandelijkse kwartaalborrel. (Ik hoor je denken ‘tweemaandelijks' en 'kwartaal'? Klopt! Het is een leuk excuus om elkaar wat vaker te zien.)

We zijn lekker aan de praat. Aan de zijkant van de bar zitten drie vrienden. Zij praten lekker mee. De onderwerpen van gesprek zijn divers. Dan ineens komt het onderwerp op een uitzending van ‘Jambers’. (Een Belgische journalist en televisieprogrammamaker die vaak excentrieke figuren interviewde voor zijn reportageprogramma). Iemand in zijn programma draagt een kuisheidsgordel.

Vriendinlief naast mij, vertelt dat één op de drie mensen een kuisheidsgordel draagt. We kijken haar verbaasd aan. Dat is best veel, één op de drie mensen. Hierover zijn we het allemaal eens. Dan zegt een van de drie heren dat hij zeker weet dat hijzelf en zijn vriend rechts van hem geen kuisheidsgordel draagt. Hij kijkt de vriend links van hem aan en zegt ‘Dan moet jij er dus een hebben!’

We proesten het uit van het lachen.