Herfst in je hoofd

In de informatie staat toch echt dat ze van half acht in de ochtend tot half zes bereikbaar zijn. Het is kwart over negen in de ochtend. Ik bel een aantal maal waarbij de verbinding, na een paar keer overgaan, wordt verbroken.

Misschien dat er een calamiteit op betreffend bedrijf is. Misschien is er iemand jarig of heeft iemand een jubileum en wordt deze persoon toegesproken op het moment dat ik bel.  

Na vier belpogingen wordt er opgenomen. Mevrouw stelt zich voor. Ze klinkt wat warrig. Wat afwezig. Misschien is haar gemoedstoestand net als het weer buiten. Stormachtig en turbulent.

Ik stel me voor.

‘Wat is uw naam?’

‘Bianca ter Voert.’

‘Hoe is uw achternaam?’

‘ter Voert.’

Ik spel mijn naam voor de zekerheid maar vast.
‘Tinus Eduard Richard… Victor Otto Eduard Richard Tinus’.
Het is even stil...

‘Kunt u het nog een keer spellen?’

‘Ja hoor… Tinus Eduard Richard… Victor Otto Eduard Richard Tinus ‘ter’ is een voorvoegsel.’

‘Dank u wel.’

‘Uw voornaam is Fatma?’

‘Nee, mijn voornaam is Bianca.’ 

Fatma? Ik zet mijn mobiel van de speaker af. Wellicht zorgt dit door omgevingsgeluiden voor de verwarring. Of ik moet toch beter articuleren.
Het is weer even stil... 

‘Hoe zegt u?’

‘Bianca.’

‘Dank u wel.’

Ze beloofd me de gevraagde informatie gelijk per mail toe te sturen. Ik bedank haar hiervoor. Ik wil het namelijk gelijk afwikkelen. Het is een aantal minuten later… Het is een half uurtje later… Ik zit netjes achter mijn laptop te wachten op de mail. Helaas…. Ik denk dat ik maar uitlog en straks mijn mail check. Ik schuif het af op het woeste herfstachtige weer. Misschien is mijn notitie van haar bureau gewaaid.

Met mijn gezicht duik ik weg in mijn warme sjaal. Ik besluit om een rondje te lopen. Heerlijk met mijn hoofd in het onstuimige herfstweer. Even andere gedachten. 

Zou voor die mevrouw ook fijn zijn...