Ken je dat? Dat je ineens gigantisch last krijgt van je buik?
Het zal zo'n drie jaar geleden zijn. Ik ben aan het werk. Opeens krijg ik last van mijn buik. Dit is niet fijn.
Een collega kijkt me aan en vraagt of het wel goed gaat. Ze kan aan me zien dat er iets aan de hand is. Ik vertel wat mij
mankeert. Ze vraagt of ik naar huis wil. 'Nee, dat is niet nodig. Ik weet wel
iets. Om er snel vanaf te zijn heb ik een wondermiddeltje nodig' vertel ik haar.
Ze kijkt me met vragende ogen aan. 'Wat dan?' vraagt ze. 'Een flesje Underberg.' zeg ik. 'Ik weet zeker
dat het dan weggaat.' 'Dan loop je toch even naar de overkant' zegt ze. Aan de
overkant is onze plaatselijke slijterij. We giechelen erover. 'Drinken onder
werktijd?'
Ik heb twee opties. Of naar huis of er iets aan doen. Dus
loop ik even later het marktplein over naar de slijterij. Mevrouw vraagt wat
ze voor me kan doen. Ze kent me en weet dat ik aan de overkant werk. 'Graag een
flesje Underberg' zeg ik. ‘Och deern’,
zegt ze, ‘Hej last van de buuk? Loop moar ff met.’ Dat ze gelijk in de
gaten heeft wat er aan de hand is. Geweldig! Ik loop met haar naar achteren. Ze
schenkt me een klein Bargs Neutje in. Dankbaar drink ik het op. Ik voel het Bargs Neutje via mijn keel naar beneden lopen. Dan zegt ze ‘Loop
moar ff noar de andere kant en vroag um een pèpermuntje.’ Hoe lief… Ik
bedank haar.
Lichtelijk zwetend, zit ik een kwartiertje later op mijn
werkplek. Het Bargs Neutje doet zijn werk en ik kan mijn werk
hervatten.
Ik zorg ervoor dat ik altijd een fles Bargs Neutje in huis heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten