Ik zie de emotie op je gezicht. Zo ineens.
De foto raakt jou. Je ogen gaan glanzen. Ze worden vochtig. Heel langzaam vormt zich een traan. Je veegt hem weg. Er volgt nog een traan. Ik ben geroerd door hetgeen ik zie. Het is even stil.
Met een trilling in je stem vertel je dat het je raakt. Dit is duidelijk merkbaar. Je zegt dat het komt door hoe ik de foto heb gemaakt. Hoe ik naar dingen kijk en weet vast te leggen. Wat een mooi en lief compliment.
Dit gebeuren raakt mij. Ik kijk met betraande ogen naar jou terug. Ik ben ontroerd. Wat is dit mooi. Dit doet me zoveel.
Dank je wel voor dit moment. Dit koester ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten