Natte ogen momentje

Een auto stopt in het bos.

Het baasje stapt uit. Hij opent de achterdeur en je mag naar buiten. Met je grijze snuit spring je uit de auto. Je bent in het bos. Je bent blij.

Het baasje doet je riem af en beveelt je om te gaan zitten. Je gehoorzaamt hem zoals je altijd doet. Hij beveelt je te 'blijven' zitten. Ook nu blijf je gehoorzaam zitten, terwijl hij in de auto stapt en wegrijdt. Je begrijpt er niets van en kijkt de auto na.

Een paar minuten later krijgt het baasje een ernstig auto-ongeluk. En wie staat daar?

Jij! Jij trouwe vriend met je grijze snuit en je loyaliteit. Je sleept je baasje aan zijn jas uit het autowrak, net voordat de auto ontploft. Een ambulance arriveert en brengt je baasje met loeiende sirenes naar het ziekenhuis. Je bent in de ambulance gesprongen en rijdt mee. Je wijkt niet van zijn zijde. Het baasje wordt na een zware operatie naar zijn kamer gebracht. Je hebt op hem zitten wachten. Ook nu wijk je niet van zijn zijde en lig je aan zijn bed. Op het moment dat het baasje een vinger beweegt en zijn ogen iets open doet, laat je een luide blaf horen. Je bent blij dat hij nog leeft. 

Ik zit met natte ogen naar dit filmpje te kijken. Een filmpje dat raakt. Bij dit soort filmpjes houd ik het niet droog. Een filmpje waar velen wat van kunnen leren.

De onvoorwaardelijke liefde en trouw van een dier voor zijn of haar baasje.