Ik kijk om heen en zie zoveel moois. Luid gepiep klinkt uit
het nestkastje naast me. Zojuist wordt er een klein groen rupsje aangeboden. De
jongen worden groter en dat is duidelijk te merken. Vader en moeder koolmees
vliegen af en aan. Ze hebben op dit moment maar één doel en dat is hun jongen
groot brengen.
Bij het zien en horen van dit alles denk ik aan jou.
Eigenlijk ben je altijd wel in mijn achterhoofd aanwezig. Maar ook in mijn hart
heb je een warm plekje veroverd.
Een paar weken geleden schreef je, dat het voelde als
kleurenblind zijn en dat iedereen om je heen telkens tegen je zegt hoe
kleurrijk de wereld is. Ik begrijp dat je al dit moois niet ziet en voelt. Het
lijkt me verschrikkelijk.
Wat zou ik je graag aan mijn hand meenemen en je door mijn
ogen naar de wereld willen laten kijken. Dat je door een klein kiertje zou
kunnen kijken om even te wennen. Elke keer kan het kiertje een stukje verder
open zodat je niet ineens alles hoeft te verwerken. Ik zou zo graag iets voor
je willen doen om het wat makkelijker te maken. Helaas kan dit niet en weet ik
ook dat je het zelf moet doen.
Ik bewonder je vechtlust. Ik wens je de kracht en moed toe
die je nodig hebt.
Liefs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten