Vroeger was ze voor de
feestdagen uren bezig met het maken van koude schotel. Kilo’s aardappels werden
er geschild en gekookt. Het soepvlees werd in kleine stukjes gesneden. De
uitjes, augurken, alles werd met de hand gesneden. Daarna maakte ze de schalen
mooi op en deed er een dun laagje mayonaise overheen met paprika poeder. Dan
de gevulde eieren erbij met de asperges in ham, de augurken, uitjes en vis. Het
was gewoon een kunstwerk. Zo verzorgd en mooi zag het eruit. En wat was het
lekker.
De boter zit in de pan en is aan het smelten. Gewoon een
beetje meel, zegt ze. Ik kijk haar lachend aan. Ze lacht terug. Hoe vaak ze dat
niet zegt, gewoon een beetje. Ze werkt op haar gevoel en ervaring. Nog niet gesproken over de door haar gebakken verse worst met donkere jus. Ik proef het al bijna nu ik er aan denk. Een doorgewinterde moeder die goed en lekker koken kan. En dan heb ik het alleen
nog maar over haar kookkunsten.
Graag schuif ik zo nu en dan aan om 'gewoon een beetje' bij mijn ouders mee te eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten