Bewondering

Een lief vriendinnetje van me is bekend met depressie. Het is voor mij niet voor te stellen wat zij doormaakt. Ik ben me gaan verdiepen in deze vreselijke psychische ziekte omdat ik benieuwd ben naar wat het met haar doet. Door een en ander te lezen, door documentaires en programma’s te kijken, krijg ik voor mijn gevoel een beeld.

Een depressie kan je diep raken en is aan de buitenkant niet te zien. Als in een soort van cocon zit je gevangen. Het geeft je het gevoel van niet goed genoeg zijn, het gevoel van falen. Het voelt uitzichtloos.

Het is overleven, het is spannend. Er is geen bescherming, er is alleen maar ellende. Je voelt je ongelukkig. Je voelt je leeg en eenzaam. Je hebt geen idee wat je met jezelf aan moet. Je bent moe, bang en angstig. Je bent bang voor gedachten en gevoelens. Je verdrinkt in wanhoop en leegte. Jouw doel is om te stoppen met denken, te stoppen met voelen. In eenzaamheid worden gedachten nog erger. Je wilt verlost worden van… Het is een constant gevecht. Je wilt ontsnappen, maar dat lukt niet. Het heeft jou in zijn macht. Wellicht zou je graag terug willen naar de oude jij. Je bent jezelf kwijt. Het heeft jou, je eigen ik afgepakt. Het maakt dat jij jezelf niet meer ziet zoals je bent of was. Je bent angstig en druk in je hoofd. Je kunt niet stoppen met denken. Je bedenkt dat het lastig is voor de mensen om je heen. Je voelt je een last.

Wij zullen nooit begrijpen welke hoeveelheid aan pijn verstopt kan zitten in de diepste plekjes van een eenzame en beschadigde ziel. Je worsteling, je wanhoop, je moed, je vechtlust. Lieverd, wat bewonder ik jouw kracht en doorzettingsvermogen, elke keer weer.