‘Oh Bi, weet je nog?’ Er verschijnt een grote stralende lach om haar mond. Ze begint te vertellen. ‘De eerste keer dat ik je zag, dacht ik echt ‘WAT komt daar aanzetten?!’’
Jaren geleden werden we als collega’s aan elkaar voorgesteld. Twee
Rabobanken gingen fuseren. Samen met enkele collega’s was ik op weg naar de
plaats waar we elkaar als nieuwe collega’s zouden ontmoeten.
Ze vervolgt haar verhaal ‘Ik
keek door het raam en zag jou aankomen in een grote zwarte wapperende jas. Je
droeg je zwarte krullaarzen. Ik keek naar mijn naaste collega en zei hardop en
verbaasd ‘Nou! WAT daar aan komt zetten?!’’ Haar eerste indruk van mij was
mystiek en duister.
Mystiek, spannend en duister. Het was een fase in mijn leven dat ik veel zwarte kleding droeg. Met mijn lange en grote wapperende
zwarte jas heb ik een diepe indruk op haar achtergelaten. Binnen een seconde
heeft zij in haar hoofd een mysterieuze en raadselachtige vrouw van mij
gemaakt. Nog niet gesproken over mijn zwarte laarzen met krul. Wat was ik blij
met deze laarzen. Ik heb ze altijd graag gedragen. (Uit reacties van mensen begreep ik dat de laarzen niet ieders smaak waren. Doch dat is geen issue. Ik draag geen kleding omdat een ander ze leuk vindt. Maar als je dan in de rij bij de kassa staat… en er hurkt een meisje van drie naast je neer… en als ze dan héél héél voorzichtig met haar wijsvingertje een krul van mijn laars aanraakt en verwonderd naar boven kijkt... Nou, dan smelt ik weg.)
‘Je bent zo anders Bi,
zo anders dan mijn eerste indruk van jou!’ Ik krijg een knuffel. We pakken
elkaar stevig vast. We geven elkaar een zoen op onze wangen. We spreken uit hoe
blij we zijn dat we elkaar hebben onmoet. Dat we een leuke tijd als collega’s
hebben gehad. Lief en leed deelden we met elkaar. En altijd met een vleugje
humor. Wat hebben we gelachen.
Ik hoop dat we elkaar zo nu en dan tegen blijven komen! Fijn
je ontmoet te hebben leuk mens!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten