'Nu ga je toch niet weer
over de bar tijgeren?’
Mijn jongste nichtje kijkt me vragend aan. In gedachten ziet
ze haar tante tijgerend over de bar in een kroeg. Deze gebeurtenis (van een
paar jaar geleden) zit in haar geheugen gegrift. Ik kijk haar lachend aan. Deze
bar leent zich niet voor zulke capriolen. Dit keer niet.
Elke twee jaar probeer ik een tuinfeestje te geven. Een
feestje om met elkaar te proosten op het leven. Gewoon omdat ik blij ben met de
leuke en fijne mensen om me heen. Dit keer heeft het een jaartje langer
geduurd. Dus wordt het echt tijd.
We zijn een heuse bar aan het opbouwen in mijn tuin. Ik
krijg hulp van mijn ouders, mijn broer, mijn nichtjes en mijn lieve neef. Er komt heel wat bij kijken voordat alles op
de plek staat en geregeld is. Ik bedenk dat ik het leuk vind om een feestje te
geven. Maar zonder hen zou het feestje niet zijn wat het is. In mijn eentje
lukt me dit echt niet.
Ik heb zowaar mijn eigen DJ. Mijn vader verzorgt de muziek
en zingt zo nu en dan even mee. Mijn nichtjes staan achter de bar en voorzien
mijn gasten van een drankje. Alles loopt gesmeerd. Het is een mooie en perfecte
zomeravond. De lampjes zijn aan, de kaarsjes branden, de vlaggetjes wapperen in
de wind. Er wordt gepraat en gelachen. En ik dartel de hele avond tussen de mensen
rond met zo nu en dan een hapje. Hier word ik zo blij en vrolijk van. Ik bruis
van de energie.
Een beetje moe maar voldaan zit ik na te genieten. Vanochtend hebben we het meeste opgeruimd.
Morgen gaat de bar weg en wordt de tent afgebroken. Daarna keert de rust weer
terug in mijn tuin. Eigenlijk is het van de zotte als je nadenkt over wat je allemaal
moet doen voor een paar uurtjes plezier.
Wat mij betreft is het dit waard. Wat is er mooier dan samen plezier maken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten