Samen met een vriendin ben ik een paar dagen naar Alicante
geweest. Ik ben op de terugreis en zit in het vliegtuig.
Mensen stappen in en zijn druk doende om hun handbagage in
het ruim boven onze hoofden te stoppen. Het is een wirwar aan handelingen.
Mensen staan dicht op elkaar te wachten.
Omdat ik al zit, komt er op neushoogte van alles voorbij. En
het is niet allemaal even fraai. Zo heb ik het 'genoegen' om in een wollig en donker bouwvakkersdecolleté te mogen
kijken. De nog vrij jonge man in kwestie, mist op zijn hoofd wat haar. Zijn
broek is wat afgezakt en zijn shirt omhoog gekropen. Hij bukt zich iets
voorover. Het zwarte krullige haar dat hij op zijn hoofd mist, heeft zich
duidelijk op een andere plek gevestigd.
We zijn klaar voor het opstijgen. De motoren maken zich
bulderend klaar. We maken snelheid. Ik voel de kracht waarmee ik in mijn stoel
wordt gedrukt. Ik vind het altijd zo verwonderlijk dat je in korte tijd los
bent van de aarde en in de lucht vliegt.
'Wollige bilnaad'
slaat een kruis. Daar gaan we.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten