Ik zie je niet maar ik weet héél zeker dat je er was. Terwijl ik buiten met mijn schoonzus en broer sta te praten, laat jij iets vallen.
Eerst denk ik dat er een of ander beest op mijn haar is gevlogen. In een snelle reactie veeg ik met mijn hand over mijn haar. Aan mijn hand voel ik iets vochtigs en plakkerigs. Ik kijk naar mijn hand en zie wat ik al vreesde bij het voelen van hetgeen er niet hoort.
'Shit!' Ik voel me net als de kleine mol uit het boek 'De kleine mol die wil weten wie er op zijn kop heeft gepoept.'
Mijn schoonzus en ik kijken omhoog om te zien of we nog een glimp van je kunnen opvangen. Uiteraard ben je allang verdwenen en vlieg je niet cirkelend boven mijn hoofd om te kijken naar het grappige tafereel onder je. Stiekem lachend bij het horen van de 'Ohhh nee's' en andere kreten die mijn mond verlaten.
Ze zeggen dat het geluk brengt als een vogel je op je hoofd poept.
Deze geluksvogel heeft haar haren toch maar even gewassen. En wel voor de tweede keer vandaag. Hopelijk heb ik niet al het geluk weggespoeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten