Sprakeloos

'Oh Bi, weet je nog dat je daar in dat bootje zat?'  Ze begint te lachen.

We zitten gezellig met ons zessen aan tafel. We kletsen en lachen er lekker op los. We noemen onszelf 'Sixpack' omdat we met zes dames zijn en elkaar van het sporten kennen. Inmiddels is het sporten wat minder geworden voor de meesten van ons. 'Sixpack' verandert lichtelijk naar 'Six Bellies'. Maar dat is een ander verhaal.

Afijn, een van mijn vriendinnen herinnert mij aan deze gebeurtenis. In een flits ben ik weer terug in dat bijzondere moment. Jaren geleden. Ik zit achter vriendinlief in een bootje. We zijn naar het midden van het meer gepeddeld. Daar dobberen we dan midden op Loch Lomond. Loch Lomond is een groot en diep meer in Schotland. Het is ongeveer zevenendertig kilometer lang en tot acht kilometer breed. We zijn helemaal alleen. In de verste verte is er niemand te bekennen.

Terwijl we daar in het midden van het meer dobberen, begin ik te praten tegen mijn vriendin voor me. We kennen elkaar al jaren en hebben een fijne vriendschap. Terwijl ik van al het moois om me heen geniet, lucht ik mijn hart. Soms is het fijn om je frustraties, onzekerheden, vragen en gedachten met iemand te delen. Hoe mooi is het om dit bij iemand te kunnen die vertrouwd is?

Nadat ik mijn (misschien ietwat lange) verhaal gedaan heb, vraag ik haar om een reactie. Voor me hoor ik de verbluffende en verbazingwekkende woorden: 'Huh? Had je het tegen mij?' Sprakeloos ben ik.

Echt sprakeloos.

Puur

En dan kom ik deze foto’s weer tegen.

Mijn blik wordt gegrepen door deze foto’s. Net als destijds toen ik de foto’s heb geschoten. Dat moment, die plek en die omstandigheden zeggen zoveel. 

Beide foto’s nemen me mee naar een andere wereld. Een wereld van natuur, rust en puurheid. Ze stralen gemoedelijkheid uit. Naast rust en gemoedelijkheid zie ik kracht en kennis. En eigenlijk zie ik nog zoveel meer.

Beide mannen zijn mijn bloedverwanten en ik ben trots op ze. Mijn vader en zijn broer. Ze zijn altijd bezig. Ze zijn in de weer met hout, een trekker opknappen of een of andere klus. Ze komen uit de tijd waarin je alles zelf probeerde te maken. Ze hebben dezelfde vader en moeder. Ze lijken erg op elkaar maar zijn toch ook zo verschillend. Beiden hebben ze het hart op de juiste plek. Ze hebben veel kennis en kunnen veel. Ze hebben oog voor de kleine dingen. Iets voor een ander kunnen doen, geeft hun een goed gevoel.

Twee prachtige mensen. 

Jager gezocht

‘Jij bent, net als ik, een vrouw die zelf haar hert schiet.'

Ik ben in een gesprek met een vriendin. We hebben ergens afgesproken om bij te kletsen. We praten over haar relatie en over mijn leven zonder man.

‘Wij zijn de nieuwe generatie vrouwen. Een vrouw die zelf haar hert schiet. We hebben geen man nodig die voor ons een hert schiet. Mannen moeten daaraan wennen. En al helemaal als hij na de jacht thuiskomt en een konijntje heeft geschoten. Terwijl hij ziet dat jij net jouw hert, welke je hebt geschoten, op tafel legt.’

Met deze beeldspraak maakt ze duidelijk dat wij als vrouwen zelfstandiger geworden zijn. Dat mannen hierdoor soms denken dat wij ze niet nodig hebben. De verhoudingen zijn ietwat veranderd ten opzichte van de jagende man die met het vlees thuiskomt. Hij zorgt op deze manier voor zijn vrouw. De tijd waarin we leven heeft ons zelfstandiger gemaakt. Maar ook onze levenservaringen maken ons tot wie we zijn. Mannen moeten daaraan wennen.

Als ik naar mezelf kijk kan ik zeggen, dat ik me heb ontwikkeld tot een vrouw die het (meeste) zelf kan en moet doen. Al wil dit niet zeggen dat ik geen man nodig heb.

Ik wil een man die samen met mij gaat jagen. Zo’n man die het niet erg vindt dat ik mijn eigen hert schiet.

Daarnaast vind ik het niet erg dat hij met een geschoten konijntje thuiskomt.  😉

FYI

Afkortingen zijn gevaarlijk!

Ik vraag me af waarom we zo vaak en veel afkortingen gebruiken. Afkortingen hebben soms meerdere betekenissen. Denk bijvoorbeeld aan ‘t.g.v.’. Dit kan de betekenis hebben ‘ten gevolge van’ of ‘ter gelegenheid van’ of ‘ten gunste van’.

Of bijvoorbeeld ‘SOA’. Via google kom ik erachter dat het ‘Service Oriented Architecture’ (een vorm van software-architectuur) kan betekenen of ‘Sexueel Overdraagbare Aandoening’. Ik kan me indenken dat dit tot vreemde reacties kan leiden als je niet precies weet wat er met deze afkorting wordt bedoeld. Daarnaast kan ik me goed voorstellen dat je niet helemaal op de hoogte bent van alle afkortingen die er zijn.

Zo vertelt een collega het volgende verhaal. Haar collega ontvangt een mail die begint met ‘FYI’. ‘FYI’ betekent 'for your information',  oftewel ‘te uwer informatie’. Deze afkorting wordt vaak gebruikt in e-mails en memoberichten omdat het mogelijk nuttig of interessant zou kunnen zijn zonder dat de afzender hoeft te reageren. Ongelukkigerwijze begreep deze persoon niet precies wat er met de aanhef ‘FYI’ werd bedoeld. En dan zie je een boos rood hoofd boven het beeldscherm uitkomen omdat 'FYI' werd ingevuld als ‘F*ck You Idiot’.

Daarom kies ik ervoor om zoveel mogelijk voluit te schrijven!

LMAO (=Laughing my ass off)

Stoere Superheld

Met samengeknepen billen aanschouw ik het tafereel voor me.

Jij, Superheld (met hoofdletter S) in je snelle witte auto, haalt mij en mijn twee voorgangers in. Wij rijden voorzichtig. Het wegdek is verraderlijk met sneeuw, ijs en blubber. Het maakt jou niet uit dat het wegdek glibberig en onvoorspelbaar is. Het maakt jou ook niet uit, dat je midden in een bocht inhaalt en hierdoor minder zicht hebt. Met jouw superkrachten kun je, denk ik, verder vooruit kijken dan een normaal mens. Naast jouw superkrachten heb je, denk ik, ook een superauto. Die superauto heeft vast allerlei technische snufjes, zodat je toch op tijd kunt stoppen of uitwijken als dat nodig is. Want het laatste wat je wilt is je mede weggebruiker en jezelf in gevaar brengen.

Op het moment dat je de voorste auto inhaalt, verschijnt er een tegenligger in de bocht. Handig en super stoer als je bent, snijd je de voorste auto af en stuur je naar de rechter weghelft. Wauw! Ik hoor een sissend geluid ontsnappen uit mijn mond. Dit ging maar net goed. Super knap van je! Wat zul je trots zijn op jezelf!

Terwijl ik mijn billen weer enigszins probeer te ontspannen, zie ik je met een pittige snelheid verder rijden. Wat ben ik blij voor mezelf en de weggebruikers voor me, dat je superkrachten bezit.

In gedachten stuur in een beschermengeltje met je mee.

Verbale incontinentie

Een vloedgolf aan woorden blijven elkaar opvolgen en opvolgen en opvolgen.

'Wanneer houdt dit op?' Te veel woorden en details worden het universum in geslingerd. Sommige mensen blijven maar praten en praten. Ik merk dat ik het lastig vind om gefocust te blijven. Er worden 'bij-verhalen' verteld waardoor ik de draad nog meer kwijt raak.

Het filteren van het gesprek lukt me niet omdat ik halverwege de onuitputtelijke overdadige hoeveelheid aan informatie al afgehaakt ben. Ik raak het spoor bijster. Ik heb moeite om me te concentreren op de lading woorden, informatie, details en bijzaken. Er wordt veel gesproken maar (in mijn ogen) weinig gezegd wat er toe doet. 'Wat wil je zeggen? Wat is de kern?' Door het luisteren naar al deze informatie vergeet ikzelf bijna waar ik mee bezig ben of waarvoor ik ergens moet zijn.

Verbale incontinentie is moeite hebben met de spraak ophouden. Tot een gesprek komt het amper omdat luisteren erg lastig wordt als je alleen maar aan het praten bent. Het is eigenlijk een vorm van verbaal overgeven. Er is geen houden aan.

Hoge kijkcijfers

Samen met een vriendin zit ik anekdotes op te halen over onze date-ervaringen. We moeten er zelf om lachen. Niet dat het er zoveel zijn, maar ik heb wel eens een date. En ook wel eens een eigenaardige. Door de jaren heen heb ik wel wat bijzondere voorvallen op het vlak van daten meegemaakt. Bijvoorbeeld mijn blog over speeddaten in Varsseveld. Of moet ik het opmerkelijk noemen? Ik kan je zeggen dat sommige dates verrassend zijn. Maar ook vriendjes kunnen er vreemde gewoontes op na houden.

Met een toenmalig vriendje loop ik op een mooie zomerse avond een rondje. We belanden op een terrasje. Na het nuttigen van een paar biertjes legt hij vijf euro op tafel, staat op en loopt weg. Ik blijf verbaasd achter. Ik reken af en loop naar hem toe. Ik vraag hem waarom hij geld op tafel legt en wegloopt. Hij geeft aan dat hij niet genoeg geld bij zich had. Mijn mond zakt open van verbazing. Logisch dat je dan niets zegt en wegloopt. Hoe kan het dat je niet zegt ‘Goh ik heb niet zoveel geld bij me, wil jij afrekenen?’ Nee tuurlijk niet, je loopt gewoon weg. Stel dat ik geen geld bij me had gehad, dan had ik daar lekker gezeten. En dan denk ik bij mezelf ‘Bietje, erger je niet maar verwonder je.’ Heel bijzonder vind ik het. Nu is het zo dat iedereen zijn eigen normen en waarden en gewoontes heeft. Maar toch…

Zo heeft vriendinlief eens met een date op een terrasje gezeten. Binnen een half uur wist ze alles van hem. En dan ook écht alles! En ook nog eens héél erg gedetailleerd. Zou zo’n man er nu niet bij stilstaan dat je echt niet alles hoeft te weten? En al helemaal niet op een eerste date.

Of in gesprek met iemand zijn en dat hij dan zegt dat ik overkom als iemand met diepgang. Gelijk denk ik aan de pleziervaartuigenverzekering welke ik een aantal jaren geleden verkocht. Bij het afsluiten moest ik vragen naar de lengte en afmetingen van het vaartuig waaronder ook de diepgang. 

Of je wordt uitgenodigd voor een kopje koffie om kennis te maken. De man in kwestie lijkt in de verste verte niet op de man van de foto die je hebt gezien. Hij lijkt op de broer van Emile Ratelband. Nou, dat is toch wel even schrikken! 

Samen zitten we te lachen. Vriendinlief en ik zijn van mening dat een reallifesoap van onze leventjes best hoge kijkcijfers zou scoren.