Geit

Vrolijk wandelend in mijn groene bloemetjesjurk begeef ik me in een park met dieren. De jurk in kwestie zit goed gesloten om mij heen. Eerlijk gezegd, zit de jurk strak om mij heen. Eigenlijk best wel strak. Om hierbij een beeld te schetsen, de bloemen zijn een slag groter dan ze behoren te zijn. Ik ben blij met jurkjes die met me meegroeien. Er komt vast en zeker weer een periode dat ik deze jurk draag en de bloemetjes in hun oorspronkelijke proportie zijn. Voor nu accepteer ik hoe ik ben.

Afijn, met mijn iets te grote bloemen loop ik tussen de geiten. Aaiend baan ik mij een weg tussen deze leuke beesten. Vermaakt kijk ik hoe een geit geniet terwijl ik haar nek aai en masseer. Grappige dieren zijn het. Ik loop wat verder naar een omgevallen dikke boomstam. Ik ga zitten en aai een geit voor me. Dan ineens voel ik dat een andere geit mijn haar ontdekt heeft. Geitenlippen verkennen mijn haar. Vermoedelijk wordt het aangezien als een niet te ontkennen appetijtelijke bos hooi. Hierbij bedenk ik me dat dit wellicht verre van een compliment is voor mijn ietwat wilde haarbos. De geit in kwestie begint blij en verrukt te peuzelen aan mijn haar. Ze komt, tot mijn blijdschap, al snel tot de ontdekking dat mijn haar verre van eetbaar is.  

De bloemen op mijn jurk zijn ontdekt. Knabbelend gaat mijn geitenvriendin op verkenningstocht. Zachtjes voel ik hoe zij mijn jurk aftast. Bloemetje voor bloemetje. Ze doet dit heel voorzichtig. Mijn jurk blijft hierbij heel. Gelukkig. Al snel besluit ze dat dit verloren tijd is. Ze blijft rustig staan op de boomstam en kijkt wat afwezig van zich af. Ik denk dat ze enigszins onder de indruk is van mijn verschijning. Ze vraagt zich vast af wat die vreemde dame met nep hooi op haar hoofd en nep bloemen op haar jurk in het park doet.

Dat mijn lijf, huid en haar anders worden door de tand des tijds, daar ben ik inmiddels bekend mee. Met de acceptatie hiervan ben ik ook aardig op weg. De ene keer gaat dit wat makkelijker dan de andere keer. Al met al gaat het erom wie je bent en wat je doet. Hoe sta je in het leven. Een rimpeltje meer hier en wat minder elasticiteit daar mag de pret niet drukken. Alhoewel minder elasticiteit kan na verloop van tijd het aanzicht geven van gesmolten kaarsvet. Aangezien ik een beelddenker ben, wil ik deze gedachte graag parkeren.

Vrolijk concludeer ik dat ik om op te vreten ben, al is het in geitenogen. En voor volgende week staat gelukkig een afspraak met mijn kapper gepland.