Mientje

Daar sta je, samen met je vader, op het podium van de Pronkzitting XL in 's-Heerenberg. 

Jij begeleidt jouw vader op gitaar terwijl hij het lied ‘Mientje’ zingt. Dit liedje heeft jouw opa jaren geleden voor jouw oma geschreven. In het lied vraagt hij aan zijn vrouw Mientje om hem carnaval te laten vieren.

Jullie komen helemaal uit Zwitserland gereden, want daar wonen jullie. Je komt naar 's-Heerenberg, de plaats waar de naam van jouw opa een begrip is. Daarnaast is carnaval in 's-Heerenberg ondenkbaar zonder de klanken van 'Mientje'. 

Terwijl ik jullie twee aanschouw op het podium, besef ik me hoe bijzonder dit is. Je opa had dit nooit kunnen bedenken. Zijn oudste zoon met kleinzoon brengen zijn lied ten gehore in een volle zaal. Wat zou hij trots zijn. Samen met de rest van alle XL-bezoekers zing ik trots uit volle borst mee. De sfeer zit er goed in. Jullie zien iedereen in de zaal meezingen en meedeinen. Wat gaat er door jullie heen? Wat gaat er door Mientje heen?

Jullie geven deze, al geweldige, avond nog meer kleur door jullie bijdrage. 

Dank jullie wel. 

Calamiteit

Er is een boom op jouw kamer gevallen.

Afgelopen donderdag, met de storm, is er een boom omgewaaid en op jouw kamer gevallen. Het dak is stuk en de hele pui is uit z'n verband. Het glas ligt overal. Het ligt over jouw platen en jouw geliefde trommelstokken en pvc-buizen. Gelukkig was je niet op de kamer toen het gebeurde. Je was op dagbesteding.

Pa vertelt dat hij, samen met nog een broer en begeleiding, jou heeft meegenomen om je de kamer te laten zien. Je eerste reactie is dat je het een rommeltje vindt. Er wordt rustig vertelt wat er is gebeurd. Bij het zien van de boom laat je weten dat je het een joekel vindt. Dan wordt er aan je vertelt wat er wordt gedaan om ervoor te zorgen dat je, onder andere, lekker kunt slapen in je eigen bedje.

Er moet een andere slaapplek voor je worden gezocht. Gelukkig is er plek en zijn er enkele spulletjes voor nood verhuisd naar een andere kamer. Zolang ze met herstelwerkzaamheden bezig zijn, heb jij je eigen kamertje. Je vindt het helemaal prima. Je hebt een slaapplekje. De enorme tafel met zwarte legostenen is in de gezamenlijke ruimte gezet, zodat je lekker kunt blijven bouwen. Het glas is verwijderd van de trommelstokken en pvc-buizen evenals van jouw platen.

Een van de begeleidsters geeft aan dat ze onder de indruk is van hoe je reageert op deze gebeurtenis. De manier waarop een boodschap wordt gebracht, doet veel in mijn ogen. Daarnaast ben je flexibel, rustig en snel tevreden. Je weet dat je in goede handen bent en dat er goed voor je wordt gezorgd. 

Mooi om te zien en te horen. Ik ben trots.

 

Goed bedoeld maar niet goed aangevoeld

Terwijl ik mijn shirt aantrek, denk ik terug aan een voorval van een aantal jaren geleden.

Allereerst zal ik mijn shirt omschrijven. Dan begrijp je welk soort shirt ik aanhad. Het shirt heeft ter hoogte van de buik een zak. Hier kun je beide handen insteken. Het is meer een soort van buidel. Ik geef toe, het is niet de meest charmante kleding. Ik draag het shirt soms voor en na het sporten. Het is een fijn shirt dat ik snel over mijn sporttop aanschiet.   

Het voorval: Na het sporten schiet ik mijn shirt aan en loop naar de bar om een kopje thee te bestellen. De man achter de bar reikt mij de thee aan en vraagt belangstellend of ik zwanger ben. ‘Oh nee, dit wil ik niet!’ Ik voel me ineens vijf kilo zwaarder. Vriendelijk vertel ik hem dat ik niet zwanger ben. Ik pak mijn kopje thee aan. Dan hoor ik hem vragen of ik pas zwanger ben geweest. ‘Dit is te erg! Gebeurt dit echt?’ Ik kijk hem aan en zeg hem dat ik ook niet net pas zwanger ben geweest. Of dit nog niet erg genoeg is, kijkt hij me medelevend aan en hoor ik hem zeggen ‘Ik ben ook vrij snel een paar kilo aangekomen.’ Nu moet ik ingrijpen! ‘Nu moet je echt stoppen. Alsjeblieft.’ Hoor ik mezelf zeggen.

Lichtelijk ontdaan en van mijn a propos gebracht, loop ik met mijn thee naar een bankje. Terwijl ik zittend van mijn thee drink, blijft het voorval me constant door het hoofd schieten. Wat een onaangename situatie. Doordat hij bleef doorvragen, werd het alleen maar erger. Waarom hij bleef doorvragen, begrijp ik niet. Soms moet je weten wanneer je moet stoppen met praten. Deze man heeft het goed bedoeld maar totaal niet goed aangevoeld. 

Thermo string

De carnaval zit er weer aan te komen. Het begint al een klein beetje te kriebelen. Uiteraard loop ik ook dit jaar weer samen met een vriendin mee. We noemen ons de Spinnekes. We zijn een duo die goed op elkaar is ingespeeld.  

Op een gezamenlijk feestje (vorig weekend) is mijn wederhelft van de Spinnekes in gesprek over de optocht. Ze vertelt aan de benieuwde man dat we meelopen. De kleding voor ons bovenlijf is geregeld. Met de kleding voor ons onderlijf moeten we nog aan de slag. Gekscherend, kraam ik uit, dat we wel de aandacht trekken met alleen kleding aan ons bovenlijf tijdens de optocht.

Dan ineens komt het gesprek op thermo ondergoed. De fantasie gaat de vrije loop. We hebben iets moois ontdekt. De thermo string! Spinnekelief kijkt me aan en laat duidelijk blijken dat ze een thermostring niet zo’n goed idee vindt. Dat je koude billen hebt met een thermo string, dat begrijp ik. Ik weet haast zeker dat er geen thermo string bestaat. Dit kan wel eens het gat in de markt zijn!

Eerlijk gezegd, als er al een thermo string zou komen, aan welke doelgroep zou ik dan moeten denken? Misschien de dames die meelopen met de Braziliaanse carnaval? Echter daar is het meestal warm. Ik denk niet dat een thermo string daar tot zijn recht komt.

Ik pak mijn naaimachine en ga op weg naar het andere Spinneke. Vanmiddag gaan we ons uitleven op de kleding voor ons onderlijf. De thermo string parkeer ik even voor wat het is.

Donker spul

De tweede werkdag van mijn broer zit er op. Hij is sinds kort werkzaam als timmerman bij Burgers’ Zoo. Hoe leuk is het om op zo'n unieke plek te mogen werken? Het lijkt me geweldig! Ik ben super blij voor hem. Hij heeft er veel zin in.

De eerste tijd loopt hij mee met een van zijn nieuwe collega's, ook een timmerman. Ze hebben van allerlei uiteenlopende klussen te doen.

Mijn broer vertelt dat er een ruif van de Savanne gerepareerd moest worden. Een ruif is een houten of ijzeren, schuinstaand of schuin opgehangen voederrek voor dieren. Een ruif bestaat uit tralies waar de dieren het voer tussendoor kunnen pakken en eten. De ruif is getransporteerd en staat klaar om gemaakt te worden. Terwijl mijn broer en zijn collega met de ruif bezig zijn, kijkt mijn broer naar zijn hand. Hij vraagt zijn collega wat er voor donker spul aan zijn hand zit. Zijn collega werpt een blik op de hand van mijn broer. Waarop deze antwoordt dat er stront aan zijn hand zit. Oftewel zebrapoep. 

Ik schiet in de lach en kom haast niet meer bij. Ik zie broerlief al helemaal staan met zijn verbaasde blik en zebrapoep aan zijn hand. Geweldig! Dit soort niet alledaagse dingen zullen wellicht vaker gebeuren.

Ik verheug me nu al op de verhalen van mijn broer en wens hem veel werkplezier toe. 

Foto: Burgers' Zoo

Ik schaam me

Ik schaam me. Ik schaam me voor de mensheid. Elke keer een beetje meer.

Bij het horen en zien van berichten en beelden, bekruipt me het gevoel van onbegrip en afschuw. Als ik zie hoe onterend mensen met elkaar en met dieren omgaan, wil ik het omschrijven als misselijkmakend en weerzinwekkend. In mijn ogen is het een gebrek aan waardering en ontzag. Daarnaast lijkt het alsof het elke keer gekker en erger wordt.

Een schaap is op een stapel brandende autobanden gelegd. Het beestje is er vermoedelijk zelf van afgekomen en enkele meters verderop aan zijn verwondingen overleden. Er worden woorden uitgesproken naar anderen, waarvan men zegt dat ze het toch niet zo bedoelen. Dat sommige woorden een soort van taal zijn die tegenwoordig wordt gebruikt. Voor mij is het niet te voor te stellen dat je überhaupt woorden, die beledigend kunnen zijn, in je mond neemt en uitspreekt naar een ander. Bij een opmerking over vuurwerk, word je in het bijzijn van je vrouw en zoon, in elkaar geschopt. Hulpverleners en politie vrezen voor hun eigen leven bij het helpen van iemand in nood. Zomaar wat indrukken van de laatste paar dagen. Wat is er aan de hand?

Er wordt geen rekening gehouden met een ander. Men meent dat alles mag, kan en moet kunnen. Waarom wil je een ander pijn en verdriet doen? Ik begrijp er echt helemaal niets van.

Schaamteloos. Geen respect en ontzag voor een ander levend wezen. 

En dan wensen we elkaar al het goeds voor het nieuwe jaar. 

Laten we eerst eens bij ons zelf beginnen en proberen wat liever te zijn voor een ander.