Jaren geleden op mijn werk gebruikten we een bakje voor spullen
die klanten kwamen ophalen. Een bakje met afzetlint, tassen, wielerkleding. Noem maar op en het kon er in liggen.
Ik kijk in het bakje. Geen PC tas. Misschien is de PC tas te
groot om in het bakje te leggen? Wellicht ligt het ergens anders. Ik kijk
verder in de kast en op kantoor. Niets… Ik vraag mijn naaste collega. Zij zoekt
mee. Nog steeds niets. Ik vraag de klant wanneer hij de PC tas op zou kunnen
halen. Vanaf vandaag geeft hij aan. Dan toch maar even bellen met het
hoofdkantoor. Mijn collega op het hoofdkantoor kan zich niet herinneren dat er
een PC tas naar ons kantoor gegaan is. Hier gaat duidelijk iets niet goed.
De klant staat te wachten. Ik loop naar hem toe om door te geven
dat de PC tas er niet is. Altijd vervelend dit soort situaties. Hij vindt het
heel onprettig. Dat begrijp ik. ‘Wanneer heeft u het nodig?’ vraag ik. Hij
geeft aan dat hij het morgen nodig heeft. Hij gaat op vakantie… naar Spanje.
Hij heeft Spaanse Peseta’s nodig! Spaanse Péécéétas! Dit is te erg!
Hij heeft Spaanse Peseta’s nodig! Spaanse Péécéétas! Dit is te erg!
Snel pak ik de vreemde valuta bestelling.
Lachend wensen we de klant een fijne vakantie toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten