Wat bunk bli-j dak een Barghs mèèdje bun!

Het is carnaval 2017. Allerlei bijzondere momenten volgen elkaar op. Hieronder een aantal carnavalsperikelen.  

Op facebook lees ik ‘Deur de dochter van de plaatselijke loempia-minse naor huus wodde gebrach’. Hij voelt zich feestelijk. Ik zie het al helemaal voor me hoe hij naar huis is gebracht. Ik lach in mezelf. Alles is mogelijk. Niks is te gek.

Net één stap zet ik in de kroeg. Ik heb een nieuwe blouse met top aan. Aan de andere kant van de kroeg staan twee dames aan de bar te lachen en te zwaaien. We hebben gelijk een punt van herkenning. We dragen dezelfde outfit. Speciaal hiervoor zijn we naar Den Bosch gereden. Dan heb je een keer iets unieks aan, dachten we ieder. We zijn het erover eens, dat we een goede smaak hebben en lachen met elkaar.

Ik maak een praatje met een oude buurvrouw. Het is fijn om haar weer te zien. Ik raak ontroerd als ze vertelt dat ze altijd een speciaal plekje in haar hart voor me heeft. Zo lief. Ik bestel een biertje en we proosten op elkaar.

Mijn dankbaarheid spreek ik uit. Ik bewonder zijn eerlijkheid en waardering. We kennen elkaar al jaren. Het is een waardevolle vriendschappelijke band. En weer proost ik.

Het zijn bijzondere dagen. Er volgen gesprekken met een lach en een traan. Zo ook bij de Rosenmontag dames. We zijn allemaal verschillend. We staan open voor elkaars verhalen en hebben geen oordeel over elkaar.

Ik voel iets hards tegen mijn been, blijkt het de lens van een fotograaf te zijn.

Dan aanschouw ik mijn broer en zijn ‘hakmaatje’. Het is zo leuk om hun samen uit hun dak te zien gaan. Ze ‘hakken’ er opgewekt en energiek op los. Het hakmaatje heeft gekneusde ribben. Maar hij laat zich niet weerhouden. Ze tonen ons hun magnifieke oogverblindende moves.

Ik word haast geplet in een krachtige omhelzing. Hij heeft zo’n oerkracht in zich, dat hij zijn eigen kracht niet kent. Nadat ik een aantal innige omhelzingen en wat ‘bijna kneuzingen’ rijker ben, gaat hij een deurtje verder. Ik vind het zo leuk al die verschillende type mensen.

Tussendoor eet ik een overheerlijke kipshoarma bij Giorgio. De hele avond blijf ik ui ruiken. Ik was mijn handen nog een keertje extra. Ik neem een extra Smintje. Het helpt niet. Ik blijf het ruiken. Bij thuiskomst kleed ik me uit en ontdek een halve uienring in mijn decolleté. Daar hebben we de boosdoener. Dan heb ik toch liever een frisse bilnaad! (zie blog ‘Fris’)

Er wordt deze dagen veel geknuffeld en geproost. Ik zie lachende gezichten. Stralende blije mensen.

Ik heb genoten.

Dank je wel!

Fris

Nu de Carnaval nadert, denk ik aan deze gebeurtenis.

Het is Rosenmontag. Al jaren verzamelen we ons met een aantal dames bij een oud collega. Je mag je buurvrouw, dochter of een vriendin meenemen. Het maakt niet uit. Hoe meer zielen hoe meer vreugd. Sommigen onder ons zien elkaar enkel met Rosenmontag.

De stemming is altijd goed en er worden gesprekken gevoerd op geweldig niveau. Er wordt veel om en met elkaar gelachen. Alles is bespreekbaar. Niets is te gek.

Aangezien we zo nu en dan delicate onderwerpen bespreken, wil ik mijn belevenis van de avond daarvoor met hun delen. Ik vertel dat ik een geweldige leuke optocht heb gelopen. We kregen leuke complimenten over onze outfit. Aangezien mijn bovenbenen stevig zijn, draag ik een korte legging onder mijn outfit. Aan het eind van de avond heb ik een plakkend en flexibel gevoel tussen mijn bilnaad. Toch lichtelijk in een roesje, neem ik de dag door. Wat kan het zijn?

Lachend in mezelf besef ik wat het is. Tijdens het plassen heb ik mijn kauwgum tussen mijn benen door in het toilet willen spugen. Dit is duidelijk niet goed gegaan. De kauwgum is in mijn legging beland. Het heeft daar lekker warm gezeten en is ontiegelijk gaan plakken.  

De Rosenmontag-dames constateren lachend, dat ik in ieder geval een frisse bilnaad heb gehad.

 

XL

Wat is het nu lastig om verstandig te zijn.

Afgelopen week begon het met niesen, proesten en snotteren. Nét nu ik een paar dagen aan het werk ben voor een tijdelijke opdracht. En nét twee weken voor de carnaval. Hoe verzin je het?

Ik heb gelijk een flinke voorraad citroenen ingeslagen. Elke dag heb ik een paar keer mijn favoriete soort van grog gedronken. Jammer genoeg heeft het niet bereikt wat ik gehoopt had.

Vanmiddag ben ik toch even naar de XS pronkzitting geweest. Ik heb gekeken naar het optreden van een van mijn nichtjes. Vele bekende gezichten heb ik gezien. Zeker weten dat de meesten hiervan er vanavond ook zijn. Al die lachende blije gezichten. Die gezelligheid. Het geeft me een warm gevoel van saamhorigheid.

Op dit moment vieren ruim dertienhonderd mensen een uitbundig feest op een uitverkochte XL pronkzitting. Het gekke is, het feest gaat gewoon door! Zonder mij! Voor mijn gevoel hoor ik daar echt bij te zijn. Het zou zomaar afgelast kunnen worden nu ik er niet bij ben. Dit is zo’n feest wat ik niet wil missen. Als geboren 'Waskupinneke' mag ik dit niet missen.

Nee Bietje, hoe verleidelijk ook… ik moet verstandig zijn. Ik ga niet aan de zwier. Mijn kaartje heb ik verkocht en heb er iemand blij mee kunnen maken. Ik zet de verwarming lekker hoog qua temperatuur. De kaarsjes steek ik aan en ik kruip lekker op de bank. Heerlijk met een glas warme thee. Zucht…

XL, een super leuk en gezellig feest.

Voor vandaag vind ik je eXtra Lastig.

Baking Soda

Dit moet ik met jullie delen!

Sinds kort heb ik kennisgemaakt met Baking Soda. Wat een geweldig spul! Het werd zo’n honderdvijftig jaar geleden in Amerika en Engeland al gebruikt voor het rijzen van deeg en beslag en ook werd het gebruikt in het huishouden. Het is een milieuvriendelijk alternatief voor chemische schoonmaakmiddelen en ook geweldig voor persoonlijke verzorging.

Baking Soda kwam in mijn leven omdat ik nieuwsgierig van aard en van het uitproberen ben. Ik heb het uitgeprobeerd als deodorant. Je brengt het onder je arm aan met een poederdons of deppend. En werkelijk… het werkt. Het neutraliseert geur en gaat bacteriën tegen. Ik heb het gebruikt bij wintervoeten. De jeukende huid aan mijn voeten is minder door een voetenbadje met Baking Soda. Zo nu en dan poets ik mijn tanden ermee.

Het verlicht jeuk van insectenbeten. Het verzacht de pijn bij zonnebrand. Doe twee eetlepels in het badwater van de baby om luieruitslag te helpen verlichten. Het verlicht de pijn van aften door het als een mondspoelmiddel te gebruiken. Breng het aan op kwallenbeten om het gif te onttrekken. Het absorbeert geurtjes in een koelkast. Weert sprinkhanen en mieren af. Maak luchtigere omeletten door een halve theelepel per drie eieren toe te voegen. Verwijdert vet van potten en pannen. Gebruik het om wasbakken, douches, plastic en porselein mee schoon te schrobben. Doe een scheut bij je waspoeder, je kunt de helft minder gebruiken en je was ruikt frisser. Je kunt je kunstgebit ermee schoonmaken. Je kunt je koffiezetapparaat ermee doorspoelen. Strooi het op de vettige garagevloer, schrob de vloer en spoel het weg. Strooi het over de barbecuegrill, spoel het daarna af. Heb je uien gesneden, was je handen met een oplossing van Baking Soda. Gebruik het als toiletreiniger in combinatie met een kopje azijn. Voor onkruid tussen de voegen van je tegels. Dit zijn slechts enkele mogelijkheden.

Bruikbaar voor zoveel doeleinden. En dat voor anderhalve euro.

Deze ‘veelkunner’ mag niet ontbreken in je huishoudkastje, badkamer, schuur of garage.

PC tas

‘Wat kan ik voor u doen?’ vraag ik. De klant zegt dat hij de PC tas komt ophalen.

Jaren geleden op mijn werk gebruikten we een bakje voor spullen die klanten kwamen ophalen. Een bakje met afzetlint, tassen, wielerkleding. Noem maar op en het kon er in liggen.

Ik kijk in het bakje. Geen PC tas. Misschien is de PC tas te groot om in het bakje te leggen? Wellicht ligt het ergens anders. Ik kijk verder in de kast en op kantoor. Niets… Ik vraag mijn naaste collega. Zij zoekt mee. Nog steeds niets. Ik vraag de klant wanneer hij de PC tas op zou kunnen halen. Vanaf vandaag geeft hij aan. Dan toch maar even bellen met het hoofdkantoor. Mijn collega op het hoofdkantoor kan zich niet herinneren dat er een PC tas naar ons kantoor gegaan is. Hier gaat duidelijk iets niet goed.

De klant staat te wachten. Ik loop naar hem toe om door te geven dat de PC tas er niet is. Altijd vervelend dit soort situaties. Hij vindt het heel onprettig. Dat begrijp ik. ‘Wanneer heeft u het nodig?’ vraag ik. Hij geeft aan dat hij het morgen nodig heeft. Hij gaat op vakantie… naar Spanje.

Hij heeft Spaanse Peseta’s nodig! Spaanse Péécéétas! Dit is te erg!

Snel pak ik de vreemde valuta bestelling.

Lachend wensen we de klant een fijne vakantie toe.

 

Het feest van de liefde

Mijn ogen worden naar een tekst gezogen.

‘Tips voor een Valentijn cadeau’

Ooit is Valentijnsdag begonnen als het verklaren van anonieme liefde. Anoniem een kaartje sturen met een romantisch gedichtje. Ik herinner me nog goed hoe spannend het was om een anoniem kaartje te versturen. Nog spannender was het om er een te ontvangen waarvan je niet wist wie de afzender was. Die geheimzinnigheid eromheen heeft wat.

Tegenwoordig is het ook een dag waarop geliefden elkaar extra aandacht geven met cadeautjes, bloemen of kaarten. Valentijn is een dag om (anoniem) je liefde te verklaren aan iemand die jij in stilte bemint. Maar ook om je partner opnieuw te laten merken hoeveel hij of zij voor jou betekent. Of zelfs om 'bijzondere' vrienden te tonen hoeveel hun vriendschap je waard is. Heel eerlijk gezegd vind ik dat je best vaker mag laten blijken dat je blij bent met iemand. Dat je om iemand geeft of van iemand houdt. En dan bedoel ik niet met cadeaus. Een glimlach, een knuffel of omhelzing kost niks. Het past altijd en is onbetaalbaar.

Ik lees dat het helemaal hip is om een trip cadeau te doen. Het is origineel, romantisch en je hebt er zelf ook plezier van. Een win-win situatie. Uitwaaien of in een duinpan duiken in Schoorl. In een leuke koets door Brugge rijden. Vorstelijk genieten op een landgoed in Maastricht. Het klinkt me allemaal leuk in de oren.

Gezien de verandering omtrent het fenomeen Valentijn, ben ik me bewust dat ik maatregelen moet nemen. Ik moet voorbereid zijn. 

Mijn koffer zet ik vast klaar. Just in case.