'Misschien ben ik het? Ik heb een nieuw luchtje op' zeg ik.
Met haar neus iets omhoog gestoken, besnuffelt ze ons één
voor één. Terwijl zij ruikend haar ronde doet, praat ik verder. 'Het is een klassieke geur van een parfumhuis
uit 1770 of 1863 of zoiets.' Mijn collega kijkt me aan en herhaalt me met
een wat overdreven stem 'Een klassieke
geur uit 1770'. 'Ja' zeg ik
lachend 'Ik heb de geur op mijn leeftijd
aangepast, dat oude klassieke past beter bij me'. Lachend vervolgt ze haar
ronde.
'Het is een poederige
geur. Ik houd van poederige luchten' praat ik verder. Aan de andere kant
van het bureau kijkt ze me aan met een twinkeling in haar ogen. 'Nou, mijn parfum is gewoon vloeibaar hoor!'
We proesten het uit van het lachen.
